CIAM
ciam_logo.gif
"CIAM
In juni 1928 werd in La Sarraz (Zwitserland) het Congrès Internationaux d'Architecture Moderne (CIAM) opgericht. Een aantal architecten, waaronder Le Cobusier, vonden het namelijk noodzakelijk dat de moderne architecten hun krachten zouden bundelen om zo een gezamenlijk blok te vormen tegen de traditionele stromingen.
De vereniging propageerde het zogenaamde Nieuwe Bouwen. Dit verschijnsel behelsde een radicaal nieuw antwoord op de voortschrijdende woningnood, onhygiënische volkshuisvesting en een ongebreidelde groei van steden. De CIAM-leden ontpopten zich tot fervent voorstanders van open bebouwingswijze, dat wil zeggen woonblokken als stroken met gevels op het oosten en het westen voor een optimale toetreding van zonlicht. Tevens pleitten zij voor een scheiding van de belangrijkere functies - wonen, werken, verkeer en recreatie - in de stad. De leden van CIAM kwamen om de twee jaar bijeen. Tijdens de congressen presenteerden alle deelnemende landen hun nieuwe ideeën op het gebied van de volkshuisvesting en stedenbouw. Nederlandse leden waren Berlage, Van Eesteren, Rietveld en Stam. De Nederlandse architectenverenigingen De 8 en Opbouw sloten zich aan bij het internationale Nieuwe Bouwen van CIAM en presenteerden diverse ontwerpen op de bijeenkomsten. De organisatie zou vooral na 1945 veel invloed hebben.
Alison en Peter Smithson, twee Engelse architecten die de steriele karakter van de CIAM-stad aangaven, waarschuwden ervoor dat de ideale stad van de CIAM zou leiden tot isolatie en tot het afbraak van de gemeenschap, net op het moment dat de Europese overheden in hun verwoeste steden woontorens aan het bouwen waren. In het midden van de 50-er jaren was het Modernisme van de CIAM officieel eigenlijk al geaccepteerd. En dat terwijl de Smithsons c.s. zich uitspreken over het feit dat de CIAM bezig was een stedelijke omgeving te scheppen die vijandig was voor de sociale harmonie. ("Man may readily identify himself with his own hearth, but not easily with the town within which it is placed. 'Belonging' is a basic emotional need- its associations are of the simplest order. From 'belonging'- identity- comes the enriching sense of neighbourliness. The short narrow street of the slum succeeds where spacious redevelopment frequently fails.")
De CIAM zelf sprak over "core", de kern, het urbane centrum van de stad als ontmoetingsplaats. Denk hierbij aan bv. de Lijnbaan in Rotterdam, ooit een gezellige ontmoetingsplaats met goede winkels (maar 's avonds was het er doodstil).
De elfde en laatste bijeenkomst was in 1959 in Otterlo in Nederland.
Onzeker is of de invloed van de CIAM wel zo groot was, de congressen waren altijd te kort om de omvangrijke doelen die de CIAM.-leden zich stelden te kunnen realiseren. Het algemene streven van de CIAM heeft naast levendige congressen waarschijnlijk gezorgd voor betere woningen voor de (sub)modale burger, hoewel de interpretatie van "stadsplanologen" vaak wel zeer eenzijdig bleken, bijv. in de vorm van lange rijen gelijkvormige huizen en te grote concentraties van mensen."

http://www.joostdevree.nl